O Γερμανός Martin Schoeller είναι επαγγελματίας φωτογράφος με θέμα τα πορτραίτα και τις ανθρώπινες φιγούρες. Έχει σημαντικές επιρροές από την Αμερικανίδα φωτογράφο Annie Liebovitz (παλαιότερη αναφορά του μπλογκ) με την οποία συνεργάστηκε ως το1996.
Η χρονική στιγμή που η τροχιά του κομήτη συμπίπτει με την τροχιά της γης αντιστοιχεί στις 11 Αυγούστου.
Στις 11 και 12 Αυγούστου κοιτώντας βόρεια στον ουρανό. Η κόκκινη τελεία είναι η ακτίνα του Περσίδα (ακτινοβόλιο σημείο)[ Πηγή φωτογραφίας Nasa ].Ο λαϊκισμός που κυριαρχεί στις μέρες μας στον δημόσιο λόγο της χώρας είναι πολύ πιο διαφορετικός και πιο επικίνδυνος από τον λαϊκισμό των δεκαετιών του 1980 και του 1990. Ο σημερινός λαϊκισμός εκπέμπεται κατά κόρον από ποικίλα μπλογκ, αλλά όχι μόνο από μπλογκ. Κι είναι πολύ πιο δηλητηριώδης από εκείνον του παρελθόντος.
Ο λαϊκισμός των δεκαετιών του 1980 και του 1990 αμφισβητούσε τις πολιτικές δυνάμεις τις οποίες ταξινομούσε ως συντηρητικές, σε αντίθεση με τις προοδευτικές που κατά περίσταση δήθεν υποστήριζε (οι περιστάσεις βεβαίως άλλαζαν συνεχώς). Ο σημερινός λαϊκισμός των διάφορων «αποκαλυπτικών» δελτίων, στο όνομα της καταδίκης πραγματικών περιστατικών ανομίας και προκλητικής συμπεριφοράς του πολιτικού συστήματος, υπεραπλουστεύει την πολύπλοκη πραγματικότητα και, μιλώντας στο συναίσθημα και στην πρωτογενή αγανάκτηση, επιδιώκει να δημιουργήσει κλίμα αμφισβήτησης. Αμφισβήτησης όχι απλώς του πολιτικού συστήματος, αλλά ακόμα και της ανάγκης για πολιτικό σύστημα.
Ο λαϊκισμός του πρόσφατου παρελθόντος στόχευε δήθεν κατά του μεγάλου κεφαλαίου και των πλουσίων στο όνομα των συμφερόντων των φτωχών και αδυνάμων. Σήμερα ο στόχος είναι σημαντικά διευρυμένος. Σήμερα ο αντίπαλος του λαϊκισμού (που ταυτίζεται με τον ανορθολογισμό) φαίνεται εκ πρώτης όψεως να είναι οι πολιτικοί. Στο βάθος όμως κι αυτής της επίθεσης βρίσκεται το μίσος κατά όσων κατορθώνουν να ανέλθουν κοινωνικά. Η αμφισβήτηση της επιτυχίας είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του λαϊκισμού αυτού. Κάθε επιτυχημένος, ανεξαρτήτως από τον τρόπο της επιτυχίας του, είναι στόχος επίθεσης. Αυτό το διάστημα η επίθεση επικεντρώνεται στους πολιτικούς, αν η κατάσταση συνεχιστεί στο άμεσο μέλλον στο στόχαστρο θα βρίσκεται ό, τι υπερβαίνει τον μέσο όρο.
Αν σύμμαχος του παλαιού λαϊκισμού ήταν το κράτος και ιδεολογικό σήμα κατατεθέν του ήταν η λατρεία του, ο κρατισμός, σήμερα με το πρόσχημα της καταδίκης του παρασιτισμού στον δημόσιο τομέα επιδιώκεται να ακυρωθεί παντελώς η ανάγκη ύπαρξης του δημόσιου τομέα ως παράγοντα εξισορρόπησης των ανισοτήτων τις οποίες παράγει η αγορά. Σ' αυτό το λούκι πολλές φορές πέφτουν και δυνάμεις που δηλώνουν φιλελεύθερες, οι οποίες αν σέβονταν τον όρο θα έπρεπε να πρωτοστατούν για να μετατραπεί το Δημόσιο σε πραγματικό υπηρέτη του γενικού συμφέροντος.
Ο λαϊκισμός του παρελθόντος στοιχιζόταν πάντα πίσω από κάποιον ηγέτη, ακόμη και αν ο ηγέτης δεν του το αναγνώριζε. Ο σημερινός «αποκαλυπτικός» λαϊκισμός απορρίπτει γενικά την έννοια της ηγεσίας, προβάλλοντας το ακατάληπτο «όραμα» μιας γενικώς και αορίστως άμεσης δημοκρατίας. Παλαιότερα ο ηγέτης, επειδή ακριβώς ήταν ηγέτης, είχε πάντα δίκιο - και όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τις επιλογές του ενοχοποιούνταν πάραυτα στα μάτια του λαού. Σήμερα ο ηγέτης έχει πάντα άδικο, επειδή ακριβώς είναι ηγέτης. Δίκιο επιτρέπεται να έχουν μόνο οι «τηλεθεατές» της «αποκαλυπτικής» τηλεόρασης ή οι ανωνυμογράφοι των μπλογκ.
Παλιός και νέος λαϊκισμός διατηρούν και κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικό πρώτο: η διάχυτη έχθρα προς τη διανόηση ή, πιο σωστά, η περιφρόνηση της σκέψης που δεν βλέπει την πραγματικότητα μέσα από ασπρόμαυρες οθόνες. Χαρακτηριστικό δεύτερο: η προσπάθεια να πειστεί η κοινή γνώμη ότι όλα είναι στημένα και εκ του πονηρού. Μια γενίκευση κυριαρχεί: όλοι κλέβουν, όλοι αδικούν, όλοι ψεύδονται. Ολοι; Ολοι οι άλλοι. Ο λαϊκισμός αυτού του τύπου επιδιώκει να χάσει ο πολίτης της διπλανής πόρτας τα αναγκαία πολιτικά και ηθικά κριτήρια για να προσανατολίζεται προς τις δημοκρατικές λύσεις.
Κανείς δεν μιλάει περισσότερο για δημοκρατία από αυτούς τους δύο λαϊκισμούς και κανείς δεν περιφρονεί περισσότερο τη δημοκρατική σκέψη και στάση. Ολες αυτές οι ιδεολογικές στάσεις που άλλοτε θεοποιούν τον ηγέτη, άλλοτε τον λαό και άλλοτε και τα δύο, το κάνουν για να μπορέσουν να συνεχίζουν να αποφεύγουν να καταθέσουν τα αναλογούντα μερίδιά τους στα ταμεία του κράτους και για να μπορούν ανεμπόδιστα να συνεχίσουν να ιδιοποιούνται τον δημόσιο χώρο, στο όνομα μάλιστα του δημόσιου συμφέροντος.
Η λύση δεν βρίσκεται σε καμία καταστολή ή π.χ., στην περίπτωση των ανώνυμων μπλογκ, στην απαγόρευση λειτουργίας τους. Τέτοιες ενέργειες θα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Η λύση βρίσκεται στη δημιουργία ενός κινήματος εναντίωσης στον λαϊκισμό, ενός κινήματος που θα μποϊκοτάρει τα προϊόντα του. Οι πνευματικοί άνθρωποι είναι καιρός να αφήσουν τη θαλπωρή των κρατικών μηχανισμών είτε τη σιγουριά της αποχής από τα κοινά και οι πολίτες οφείλουν να στρέψουν αλλού τα τηλεκοντρόλ τους και τα ποντίκια των υπολογιστών τους. Αλλά, βεβαίως και πρωτίστως, το πολιτικό σύστημα οφείλει να συνειδητοποιήσει τα σημερινά του αδιέξοδα και να επιδιώξει την ανανέωσή του.
Γιώργος Σιακαντάρης - διδάκτωρ Κοινωνιολογίας (πήγη: www.tanea.gr )
Wear sunscreen.
If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be it. Scientists have proven the long-term benefits of sunscreen, whereas the rest of my advice has no basis more reliable than my own meandering experience. I will dispense this advice now.
Enjoy the power and beauty of your youth. Oh, never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they've faded. But trust me, in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked. You are not as fat as you imagine.
Don't worry about the future. Or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum. The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind, the kind that blindside you at 4 p.m. on some idle Tuesday.
Do one thing every day that scares you.
Sing.
Don't be reckless with other people's hearts. Don't put up with people who are reckless with yours.
Floss.
Don't waste your time on jealousy. Sometimes you're ahead, sometimes you're behind. The race is long and, in the end, it's only with yourself.
Remember compliments you receive. Forget the insults. If you succeed in doing this, tell me how.
Keep your old love letters. Throw away your old bank statements.
Stretch.
Don't feel guilty if you don't know what you want to do with your life. The most interesting people I know didn't know at 22 what they wanted to do with their lives. Some of the most interesting 40-year-olds I know still don't.
Get plenty of calcium. Be kind to your knees. You'll miss them when they're gone.
Maybe you'll marry, maybe you won't. Maybe you'll have children, maybe you won't. Maybe you'll divorce at 40, maybe you'll dance the funky chicken on your 75th wedding anniversary. Whatever you do, don't congratulate yourself too much, or celebrate yourself either. Your choices are half chance. So are everybody else's.
Enjoy your body. Don't be afraid of it or of what other people think of it. It's the greatest instrument you'll ever own.
Dance, even if you have nowhere to do it but your living room.
Read the directions, even if you don't follow them.
Do not read beauty magazines. They will only make you feel ugly.
Get to know your parents. You never know when they'll be gone for good. Be nice to your siblings. They're your best link to your past and the people most likely to stick with you in the future.
Understand that friends come and go, but with a precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography and lifestyle, because the older you get, the more you need the people who knew you when you were young.
Live in New York City once, but leave before it makes you hard. Live in Northern California once, but leave before it makes you soft. Travel.
Accept certain inalienable truths: Prices will rise. Politicians will philander. You, too, will get old. And when you do, you'll fantasize that when you were young, prices were reasonable, politicians were noble, and children respected their elders. Respect your elders.
Don't expect anyone else to support you. Maybe you have a trust fund. Maybe you'll have a wealthy spouse. But you never know when either one might run out.
Don't mess too much with your hair or by the time you're 40 it will look 85.
Be careful whose advice you buy, but be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia. Dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it is worth.
But trust me on the sunscreen.
Ακολουθούν επιλεκτικά αποσπάσματα από άρθρο που δημοσιεύτηκε στην βρετανική http://www.independent.co.uk . ΤΟ κείμενο έχει συνταχτεί από τον Daniel Howden οποίος καταφέρνει να κατανοήσει όσα πολλοί έλληνες αδυνατούν ή αρνούνται να κατανοήσουν.
Το κείμενο παρέμεινε στα αγγλικά για την άρτια απόδοση των φράσεων.
It was June of 2004 and the Greek football team had just won the European Championship in one of the unlikeliest sporting triumphs anyone could remember. The celebrations had been euphoric, almost visceral – a national convulsion. The Olympics were coming home the next month and Greece was on a high.
Seven years on and I am back in the same square with many of the same people it seems. The flags are there and to a non-Greek speaker the chants sound the same. But the mood is rancorous. I cannot escape the feeling that I am looking at a beloved country through a glass, darkly.
***
Over the next four years, Greece's national debt is projected to rise to 200 per cent of GDP; the primary deficit – how much more the country spends than it earns before interest on its debt – is still climbing despite a year of deep cuts; unemployment is headed towards 20 per cent and the economy is still shrinking. The word that you hear most often in conversation in Athens is "adeiexodo" or "dead-end".
***
This year, the games in Athens revolve around blame: private-sector employees blame public-sector bloat; civil servants blame tax-dodging professionals; the unions blame banks, oligarchs and neo-liberals at the IMF; almost everyone blames the government, which, in turn, blames the international media, financial markets and the opposition. Almost no one blames themselves.
***
The "new Greek" could read Status magazine, have a €7.50 iced coffee and drink until dawn in places with names like Envy and Privilege.
***
He also points out that Greece's economy is primarily based on small businesses, many of which are family run, and property ownership is unusually widely dispersed. In other words, corruption in Greece is democratic – or as one unemployed mathematician told me in Syntagma, "we are all small-time crooks".
***
Kapplani describes them as "orphans" and says the primary emotion he senses, aside from anger, is an "overwhelming nostalgia for a time that has just past" and will not be returning. "Everyone is shouting for change but in essence no one wants anything to change."
***
Crisis, which is a Greek word, has two meanings – the one that we are used to in English, but it can also be used to express a judgment.
***
With panels composed of internationally feted venture capitalists, academics, writers and a young start-up executive it is a welcome reminder that despite the gloom there is an argument to be made for recovery
***
Τα social media αποτελούν σημαντικό παρακλάδι του διαδικτύου ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία. Σημαντικός παράγοντας, στην εντυπωσιακή και ίσως απότομη διάδοση των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης, αποτέλεσε πρωταρχικά η ουσιαστική στροφή (ωρίμανση) των κοινωνιών στο διαδίκτυο και εν συνεχεία η τεχνολογική εξέλιξη (κινητή τηλεφωνία, mobile internet κ.λ.π.)που ευνόησε σημαντικά αυτές τις τάσεις.
Σήμερα τα νούμερα που συνοδεύουν υπηρεσίες όπως το facebook, twitter κ.λ.π. είναι τεράστια και για κάποιους ίσως τρομακτικά. Το διαδίκτυο δεν πρέπει να απαξιώνεται χωρίς ωστόσο να θεοποιείται. Τα “πραγματικά” social media ίσως βρίσκονται γύρω μας, στην καθημερινότητα μας και στην άμεση επαφή-επικοινωνία.
Όπως και στα πρώτα χρόνια του διαδικτύου, όπως και σήμερα αλλά και αύριο το Το Ίντερνετ Αποτελεί Ρεαλιστικό Στιγμιότυπο Της Κοινωνίας
Διαβάστε προηγούμενες αναφορές στα social media και το διαδίκτυο.
Βλέπω εικόνες....
εικόνες που ίσως κάποιοι έφτιαξαν…..
εικόνες που κυριαρχούν και αναπαράγονται….
Εικόνες που δεν είναι επανάσταση!
Περισσότερες "επαναστατικές" φωτογραφίες που κυριάρχησαν στα ειδησιογραφικά πρακτορία εσωτερικού και εξωτερικού link1 , link2
****
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!
Kωστής Παλαμάς(1908)
****
-Οι στίχοι προέρχονται από το ποίημα "Γύριζε"
-Το ποστ στην αρχική του μορφή παρέμεινε στο ράφι από τις 27/07/2010
Δυστυχώς όσο και αν το ποδήλατο γίνεται μόδα-τάση-κίνημα η ελληνική κοινωνία δυσκολεύεται να το εντάξει στην καθημερινότητα της.
Ίσως η ποδηλατική επανάσταση ψάχνει το δικό της Σύνταγμα.
Ακολουθούν φωτογραφίες από το φωτογραφικό φακό του Κ.
